Nieuwsbericht
Geen toegankelijke samenleving voor mensen met een lichamelijke beperking
De samenleving is nog lang niet toegankelijk voor iedereen. Dat stelt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in een nieuw onderzoek. Uit het onderzoek blijkt dat mensen met een lichamelijke beperking nog altijd niet deelnemen aan de samenleving zoals mensen zonder lichamelijke beperking dat doen.
In 2016 bond Nederland zich aan het VN-verdrag Handicap met als doel dat iedereen als gelijke in de samenleving kan participeren. Dit is echter nog steeds niet het geval: mensen met een lichamelijke beperking zijn in de afgelopen jaren niet meer gaan deelnemen aan de samenleving en zijn daar zelfs minder mogelijkheden voor gaan zien. Supermarkten, overheidsgebouwen en online plekken zijn vaak praktisch goed bereikbaar, terwijl sportclubs, horecagelegenheden en kleinere winkels regelmatig niet gericht zijn op toegankelijkheid. Ook openbare ruimtes zijn niet goed bereikbaar omdat de wisselende obstakels zorgen voor onvoorspelbaarheid en onveiligheid.
Gezina Bosschaert (55) heeft al tien jaar een dwarslaesie. Ook zij heeft last van de beperkte toegankelijkheid. “Tijdens het shoppen kan ik vaak de wat kleinere winkeltjes niet in door een hoge drempel of te smalle ingang. Soms is een gebouw zelfs alleen via een trap bereikbaar. Ook zijn er hele zware deuren die ik niet alleen open kan krijgen.” Een openbare ruimte is voor Gezina ook niet altijd ideaal. “De binnenstad heeft vaak mooie ouderwetse straten, maar die zijn niet handig voor mensen met een fysieke beperking. De stenen liggen dan zo ongelijk dat ik zo’n beetje uit mijn rolstoel hobbel.”
Onbegrip en ongemak
In het onderzoek werd de samenleving vanuit het perspectief van Nederlanders met een lichamelijke beperking bestudeerd. Dit is één van de groepen voor wie gelijkwaardige deelname aan de samenleving niet vanzelfsprekend is. De beperkte toegankelijkheid die deze groep ervaart, komt niet alleen door fysieke barrières (zoals drempels), maar ook door vooroordelen en de manier waarop mensen met een lichamelijke beperking behandeld worden. Zo krijgen deze personen regelmatig te maken met onbegrip en ongemak. Voorbeelden hiervan zijn starende blikken, ongeduld, respectloze opmerkingen of vragen en zelfs schelden.
​
“Op een of andere manier ben je als gehandicapte toch anders”, knikt Gezina. “Mensen hebben niet veel begrip voor je als rolstoelgebruiker, dus je moet wel een beetje haar op je tanden hebben. Zo praten personen vaak tegen degene achter de rolstoel in plaats van tegen mij. Dan laat ik ze wel even weten dat ik prima voor mezelf kan praten.”
Benieuwd naar het volledige onderzoek van de SCP? Download het hier.